Scott Laughland: Mijn eerste kennismaking met XTR Di2

Hi iedereen, alles goed? Welkom op mijn eerste blog op RideShimano. Ik ben Scotty Laughland. Professioneel mountainbiker, sportman die van uitdagingen houdt en nu ook #Shimanorider. Mijn fiets en ik hebben samen heel wat Europese bergen overmeesterd, van de Alpen tot de Schotse Hooglanden.

Wij sportmensen willen altijd de beste en de snelste zijn, onze grenzen verleggen. Aan ons materiaal stellen we dezelfde eisen. Dus toen ik de kans kreeg met XTR Di2 te rijden, liet ik die natuurlijk niet voorbijgaan. Ik ken wielrenners die met de wegversie rijden en die zijn laaiend enthousiast. Ik kon dus niet wachten om Di2 zelf uit te proberen.

Mijn Santa Cruz Bronson heb ik zelf opgebouwd en ik was gelijk onder de indruk hoe eenvoudig het was om de Di2-componenten te monteren. De accu heb ik in de voorvorkbuis geplaatst en het aansluiten van shifter, achterderailleur en balhoofdset was een fluitje van een cent. Ik heb ook gekozen voor het stuur en de stuurpen van PRO Tharsis omdat deze zijn ontwikkeld voor Di2. Alles sluit naadloos op elkaar aan en de kabels lopen mooi weggewerkt door het stuur. Hierdoor ziet het systeem er bijna draadloos uit. Superclean.

De eerste keer dat je met Di2 schakelt vergeet je nooit meer. Het unieke geluid van het precisie-stappenmotortje als je naar een andere versnelling gaat. Ik raakte verslaafd aan de knoppen. Soms stopte ik op een trail alleen om even te schakelen, gewoon om het geluid van de derailleur te horen. Het is een genot om te schakelen – makkelijk, vlot en licht.

En het mooiste komt nog: na je rit heb je er geen omkijken naar. Thuis je fiets even afspoelen en afdrogen, ketting schoonmaken en smeren en je bent weer klaar voor de volgende rit. Geen derailleurs of kabels die je af moet stellen – Di2 doet het altijd perfect.

Een van mijn favoriete ritten dit jaar was in het noorden van Schotland. Het dorpje Torridon ligt afgelegen in de Highlands in een dal omgeven door eindeloze, ruige bergen. Het leek mij de ultieme testlocatie voor het elektronische Di2-systeem. Zodra je het dorp verlaat, kom je de eerste 5 tot 7 uur en 55 km niemand meer tegen. Op een enkele wandelaar na.

Je fietst over zwaar terrein, met rotsachtige afdalingen, omgeven door adembenemende natuur. De omstandigheden waren niet bepaald optimaal en als je vertelt dat je elektronisch schakelt, is iedereen benieuwd of het systeem ook waterproof is. Deze rit was de ultieme test, het had de afgelopen 24 uur onafgebroken en hard geregend en op de route was het een en al water. Soms waren de plassen zo diep dat het water tot boven de zadelpen opspatte. De Di2-kabels kregen de volle laag, maar alles deed het feilloos en schakelen was geen enkel probleem.

Eenmaal opgedroogd en terug in de bewoonde wereld ben ik naar het Italiaanse Finale Ligure gegaan voor de finale van de Enduro World Series. De week die volgde, vormde een extreem contrast met Schotland: op droge, harde en stoffige trails kon ik de duurzaamheid van Di2 testen bij hoge snelheden, rotsachtig terrein en stoffige omstandigheden. Ik ben tien dagen gebleven en al die tijd schakelde het systeem probleemloos, en dat zonder onderhoud. Vol vertrouwen wist ik dat ik precies naar die versnelling kon schakelen die ik wilde, zonder verlies van power of half mislukte schakelacties.