De eerste Shimano-renner die met een medaille naar huis ging, was de 23-jarige Pauline Ferrand-Prévot. De mogelijkheden voor deze jonge renster lijken oneindig. Nog niet eerder wist een vrouw in één seizoen de wereldtitel te pakken op de weg, bij het veldrijden én bij het mountainbiken. En nu heeft ze dus twee gouden medailles toegevoegd aan haar palmares.
Terug naar overzicht
Hoogtepunten UCI WK mountainbike
Bij het UCI wereldkampioenschap mountainbike werd Rachel Atherton weer eerste, terwijl oudgedienden Julien Absalon en Greg Minnaar allebei zilver in de wacht sleepten waarmee ze lieten zien dat zij nog altijd op het hoogste niveau kunnen presteren.
Ferrand-Prévot ging tien minuten voor de start van de cross-country team relais onderuit, waardoor ze aan de start verscheen met verband op haar kin. Maar hierdoor was ze juist gedrevener dan ooit. "Eerst was ik in shock," vertelde ze, "want ik viel behoorlijk hard. Het was een en al bloed." Maar ze hield het hoofd koel en zorgde ervoor dat het goud in Franse handen bleef.
Pauline Ferrand-Prévot
Goud voor Ferrand-Prévot
Drie dagen later pakte Ferrand-Prévot met overmacht het goud op de cross-country voor Elite vrouwen. Vroeg in de wedstrijd sloeg Jolanda Neff een indrukwekkend gat tijdens een klim. Deze jonge renster van 22 was met speciale toestemming van de UCI gestart in de Elite-categorie. Maar Ferrand-Prévot – zelf ook nog maar net 23 en dus wel officieel een Elite – liet zien dat ze stalen zenuwen heeft en bleef uiterst kalm. Als een roofdier loerde ze op haar tegenstanders en reed ze een voor een voorbij. In de laatste ronde had ze een enorme en onoverbrugbare voorsprong opgebouwd.
Rachel Atherton weer op eerste plek
Bij de downhill voor Elite vrouwen stelde Rachel Atherton orde op zaken en pakte het goud terug van mede Shimano-renster Manon Carpenter. Rachel Atherton kwam als laatste uit de startblokken, trok alles uit de kast en snoepte drie seconden af van de indrukwekkende tijd van Carpenter. Misschien kreeg ze net die extra stoot adrenaline van haar speciale fiets met Britse vlag: een GT Fury met een Shimano Saint aandrijfsysteem en Pro Tharsis 9.8 componenten, ontwikkeld in een eenmalige samenwerking met de familie Atherton. Deze fiets zou zeker goud winnen bij de verkiezing voor de coolste fiets van het kampioenschap.
Dertigplussers doen nog steeds mee
Drie Shimano-renners stonden op het podium bij de verschillende disciplines voor mannen, met twee zilveren en een bronzen medaille. Julien Absalon, met meerdere olympische en vijf cross-country wereldtitels op zijn erelijst, duwde voor de wedstrijd zijn rivaal Nino Schurter in de favorietenrol door te wijzen op zijn drie wereldbekeroverwinningen afgelopen zomer. Schurter deed zijn favorietenrol eer aan door gelijk de leiding te nemen. Hij profiteerde van de foutjes die zijn concurrenten maakten in de steile bochten.
In de tweede ronde kwam Absalon toch weer in het wiel van Schurter en niemand twijfelde eraan dat het zou uitdraaien op een nek-aan-nekrace. Schurter reed zeer sterk, maar aan het eind van de vierde ronde zat Absalon hem nog steeds op de hielen.
In de vijfde ronde gingen Schurter en Absalon beiden in de aanval. De wedstrijd brak pas echt open door een val van Schurter, maar niet zoals je zou verwachten. Schurter slaagde er namelijk in zijn achterstand goed te maken en sloeg zelfs een beslissend gat met Absalon. Hij was dus absoluut de verdiende winnaar.
Minnaar pakt zilver in jaarlijkse wedstrijd
Greg Minnaar is als goede wijn: hoe ouder, hoe beter. Zijn eerste wereldtitel downhill voor Elite mannen won hij in 2003 op 21-jarige leeftijd. Bij zijn twee volgende wereldtitels in 2012 en 2013 was hij de dertig al gepasseerd. Gezien de aard van de wedstrijd – "het is één wedstrijd, één keer per jaar" vertelde hij ons – is alles mogelijk.
Na Minnaar moesten nog zes renners aan de start verschijnen. Hij scheerde over het parcours, haalde bij de tweede doorkomst 5,5 seconden van de beste tijd af en had een voorsprong van 4,2 seconden toen hij over de finish denderde. Uit blijdschap sprong hij van zijn fiets, over de reclameborden en in de armen van zijn extatische fans. Was het genoeg? Het was voor Minnaar een kwestie van gespannen afwachten in de hotseat.
Links: Greg Minnaar en rechts: Gee Atherton
Nu was het de beurt aan verdedigend kampioen Gee Atherton, maar een val na 2,5 minuut maakte een eind aan zijn aspiraties. Vanuit zijn hotseat zag Minnaar Joyce ‘Ratboy’ Bryceland, zijn teamgenoot bij Santa Cruz Syndicate, klaarstaan aan de start. Bij de tweede doorkomst had Bryceland een achterstand van 2,8 seconden. In het tweede gedeelte van het parcours wist hij de achterstand iets te verkleinen tot 2,4 seconden, maar hij moest genoegen nemen met brons.
De droom van Minnaar eindigde in de hotseat. Loïc Bruni, nog maar 21 jaar, begon voortvarend aan de wedstrijd en lag op kop bij alle tussenpunten. Hij finishte 2,3 seconden vóór Minnaar en behaalde zijn eerste grote overwinning. Na afloop zagen we Minnaar uit een fles drinken – het zal wel geen wijn zijn geweest. Onze felicitaties voor alle drie de winnaars.
Als dit kampioenschap iets heeft aangetoond, dan is het wel dat leeftijd niet telt: de leeftijd van de medaillewinnaars liep uiteen van 18 tot 38 jaar. Soms maakt vers bloed schoon schip met de klasseringen, maar soms zijn wijsheid en ervaring de jeugd ook te slim af.
