Menu
Tips en tricks
Terug naar overzicht

Roads to Ride - Giro

ETNA

14,1km / 6,5 %
1.490 hm

Werkplaats van Hephaistos, smid van de Griekse Goden; gevangenis van de reus Typhon, met zijn honderd vuurspuwende drakenkoppen; locatie van het ondergrondse kasteel van Koning Arthur en zijn halfzus; de heerser van Sicilië; reeds talloze culturen hebben deze actieve vulkaan een plek in hun folklore gegeven. En met reden. De onheilspellende, geblakerde flanken van de Etna tonen nog de verse sporen van de laatste eruptie in 2001. Vanaf Paterno drapeert zich een strook asfalt door het gestolde gesteente, een grijs lint door het mythische zwart. De strook loopt tot aan de nieuwe sterrenwacht — de oude verdween in 1971 in de lava — op een hoogte van 1.736 meter, vanwaar een goddelijk uitzicht de renner zal belonen.

MONTE CERVINO

27km / 5 %
1.475hm 

De Matterhorn, Monte Cervino voor Italianen; misschien wel de meest statige Alpenpiek. Boven de gletsjers pronkt de piramidevormige top, waarover de wind immer flarden sneeuw jaagt. Een waardig icoon van de Alpen, en ook op de fiets is de beklimming naar Cervinia lang en onregelmatig. Het gemiddelde stijgingspercentage van 5% is bedrieglijk, ritme vinden is hier buitengewoon lastig. Maar altijd lonkt de Cervino aan de horizon en het uitzicht op de magistrale Alpentoppen in de verte zal de moegestreden renner doen doorzetten.

MONTE ZONCOLAN

10,1km / 11,9 %
1.210hm

Zelfs de meest ervaren renners zullen een kruisje slaan, wanneer ze langs de rivier Torrente Degano richting Ovaro afdalen, waar de afslag richting de Monte Zoncolan wacht. In het dorp, waar witte huizen zich nog vredig nestelen tussen groene bergweides, kun je nog maar beter even de ademhaling op orde brengen voor je de slag aangaat. Het eerste stuk asfalt loopt misschien nog redelijk humaan omhoog, maar na een paar kilometer begint de ellende in alle ernst. Kilometers lang zijn de stijgingspercentages in de dubbele cijfers, en de hartslag diep in het rood. Een strijdperk voor gladiatoren, waar het echt ‘de dood of de gladiolen’ zal zijn. Dit is waar je zal denken ‘waarom fiets ik eigenlijk?’, totdat je boven bent, en dan weet je het weer.

PASSO TRE CROCI

8,1km / 7,1 %
575hm 

Door geurende naaldbossen en langs het onmogelijk imposante Cristallo massief slingert de Pas van de Drie Kruizen zich onregelmatig omhoog. Dit is niet zomaar een opwarmer voor de Tre Cime, wier historische toppen schitteren als een Fata Morgana. De pas beloont je na elke bocht met magnifieke uitzichten op het voor deze streek typerende landschap van grillige, magnifieke, zandstenen bergtoppen. Bovenaan wachten de Drie Kruizen de nederige wielrenner op. Ze vormen een blijvende herinnering aan een moeder en haar twee zonen, in 1789 doodgevroren in de pas, terwijl ze op weg waren van hun huis in Auronzo di Cadore naar Cortina d’Ampezzo, op zoek naar werk.

COLLE DELLE FINESTRE

19km / 9%
1.694hm

Ooit aangelegd als weg voor militair verkeer, diende de Colle delle Finestre decennia lang slechts alpenregimenten van verschillende legers, alsmede een enkele geitenhoeder. De vele forten en verdedigingswerken in de omgeving fungeren als stille getuigen van een bewogen verleden. Totdat in 2011 de Giro karavaan over de Col trok, met spectaculair gevolg. De onverharde stukken in de laatste 8 kilometer van de klim zijn een aanslag op mens en materiaal, die zich in een reeks van 55 haarspeldbochten naar boven wringen. Hoger en hoger, op weg naar de kruin van de Col, waar mythes en werkelijkheid één worden, en in het veel bevochten landschap eindelijk een vredige zucht van verlichting klinkt.

GRAN SASSO

31km / 4.1%
1.263hm

De ‘grote rots’ van de Apennijnen staat onder de lokale bevolking ook bekend als de ‘Montagna Pantani’, ter ere van zijn overwinning in 1999, toen hij solo arriveerde op de de grootste hoogvlakte van de regio. De klim is lang, maar door schappelijke percentages goed te verteren. Eeuwenoude bergdorpjes kronen de toppen van de Abruzzen en kijken neer hoe de eenzame weg zich omhoog slingert tot ver boven de boomgrens. Daar wachten fantastische panorama’s van groene bergweides onder een eindeloze horizon, waar de wind vrij spel heeft op de eenzame renner. Het venijn zit hem in de staart. Daar, tussen pakken sneeuw in de schaduw van de rotsen, loopt de weg op tot boven de 10%, voordat het asfalt uitbolt op de Campo Imperatore; het veld van de keizer. De bevolking spreekt liever van de Campo Pirata.

Terug naar overzicht
Privacy Policy and Cookies